Rotterdam kent veel vreemde snuiters, maar zo vreemd als het in 1914, maak je het niet vaak mee. Er meldt zich dat jaar bij de gemeente een vluchteling, die beweert de nakomeling te zijn van een Engelse prins. Ook doet hij aanspraak op de troon van Albanië. Dit is het verhaal van Arthur Kregersman, een in Gent geboren maker van wassen beelden. Hij is een van de vele Belgische vluchtelingen die in 1914 in onze regio onderdak zoekt als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt. Kregersman beweert een directe afstammeling te zijn van Charles Stuart, de kleinzoon van de Koning van Engeland en Schotland. ‘Bonnie’ Prince Charlie van Schotland, de over-overgrootvader van Arthur Kregersman. Foto: Wikipedia Britse troon In 1688 valt de Hollandse stadhouder Willem III Engeland binnen, op verzoek van Britse protestanten die af willen van de nieuwe, Rooms-katholieke, koning Jacobus II. De zoon van Jacobus, Bonnie Prince Charlie of Charles Stuart, probeert een jaar later in Schotland – tevergeefs – een opstand te veroorzaken. Daarna keert ‘Bonnie’ (zo genoemd vanwege zijn goede uiterlijk) naar het vasteland. Hij trouwt met een jong prinsesje en noemt zich de Graaf van Albany, een titel die Koningen van Schotland altijd dragen (Alba is de Gaelic-naam voor Schotland). Een kleine dertig jaar later sterft Charles Stuart, met alleen een buitenechtelijke dochter. Maar er gaat ook een ander verhaal over Charles Stuart. In dat verhaal vestigt Charles zich in België, in Gent, onder de naam Jan Hendrik Krijgerman. En Arthur Kregersman is zijn achterkleinzoon. Fout Bij zijn aankomst in Rotterdam weet Kregersman de aandacht op zich te vestigen door een verzoekschrift in te dienen. Als directe afstammeling van de Koning van Schotland en Engeland en Graaf van Albany, eist hij zijn recht op op de troon van… Albanië. Daar gaat Kregersman in de fout. Hij denkt dat Albany slaat op het Balkanland in plaats van Schotland. De claim van Kregersman wordt dan ook niet gehonoreerd. Albanië Wat Kregersman denkt te zoeken in Albanië is onduidelijk. Het land is nog maar sinds 1912 onafhankelijk. Buurlanden staan in de rij om het kersverse land onderling te verdelen. Tel daar nog de interne stamoorlogen op en je hebt genoeg ingrediënten voor een langlopend conflict. Officieel is de troon van Albanië in handen van de Duits-Nederlandse prins Wilhelm zu Vied. Hij was aangewezen door zijn tante, de koningin van Roemenië om het land tot een eenheid te smeden. Maar binnen zes maanden ligt het hele land overhoop en vindt er een coup plaats. En dáár wilde Kregersman de baas over worden? Als de Eerste Wereldoorlog over is, vertrekt Kregersman, zonder troon, weer naar België. Ezel…steen… Tien jaar later probeert Kregersman het nog een keer. Volgens diverse media is hij inmiddels kapper bij het Gaieté-theater in Brussel. Maar hij draagt wel een kaartje met de titel: directe afstammeling van Koning Jacobus II van Engeland. De kranten van 1925 duiken op het verhaal. Ze praten met collega’s, die bevestigen dat Arthur ‘het voorkomen heeft van iemand die blauw bloed in de aderen’ heeft. Andere deskundigen verklaren dat het verhaal van Kregersman best wel eens waar kan zijn. Kregersman eist nogmaals de troon van Albanië voor zichzelf op. Het schrijft een boekje, met volgens hem het bewijs dat zijn betovergrootvader Jacobus II onrechtmatig van de troon is gestoten. De kranten hebben er weinig vertrouwen in dat de claim van Kregersman nu wel wordt gehonoreerd. “De pretendent …. zou echter, zijn hoogen leeftijd in acht genomen, desnoods met een klein jaargeld van de Britsche regeering genoegen kunnen nemen en zijn verder aanspraken laten varen.” (Nieuwe Rotterdamse Courant, 24-05-1925). Ook dit keer heeft de claim van Kregersman weinig succes. Albanië was vier maanden voor de claim van de Belg net een Republiek geworden, met Ahmet Zogu als eerste president. Van Kregersman wordt na het voorjaar van 1925 niets meer vernomen. Dit verhaal is mede tot stand gekomen door historicus en auteur Edwin Ruis. Voor meer over zijn verhalen: http://struikgewas.blogspot.nl/