De Bolderkaraffaire

Het is 1988 en de wereld van de toen driejarige Elise Watts uit Schiedam is overzichtelijk. Samen met leeftijdsgenootjes zit ze op Kinderdagverblijf de Bolderkar in Vlaardingen. Het is een speciaal kinderdagverblijf waar ook medische zorg wordt aangeboden. Elise heeft een lichte lichamelijke handicap. De Bolderkar lijkt ideaal voor haar. Maar de droomplek verandert in een nachtmerrie.

De Bolderkar (foto: Nationaal Archief)

Het leven van Elise wordt in december 1988 compleet op z’n kop gezet. Door haar handicap valt Elise regelmatig om. De valpartijen zorgen ervoor dat het meisje soms blauwe plekken op haar lijfje heeft. De orthopedagoog van de Bolderkar vertrouwt het niet allemaal en besluit verder op de zaak in te gaan. Gaat het om misbruik, wordt Elise mishandeld of zijn er andere zaken aan de orde die het daglicht niet kunnen verdragen? De vrouw besluit op onderzoek uit te gaan met een speciale poppenmethode.

Poppen
De poppen zijn naakt. Onderzoekers laten de geslachtsdelen van de poppen aan kinderen zien en vragen wat je hiermee allemaal kan doen. Wat er dan gebeurt is voor Watts niet te bevatten. De orthopedagoog concludeert uit de antwoorden van het meisje dat ze door haar vader wordt misbruikt. Ze breidt het onderzoek uit en stelt bij nog eens 13 kinderen vast dat ze seksueel zijn misbruikt. De Bolderkar meldt dit bij de politie.

Impact
De gevolgen van de beschuldigingen zijn enorm. Alle kinderen worden uit huis geplaatst en de vaders belanden in de cel. In het geval van Elise duurt het drie maanden voordat de kinderbescherming toegeeft dat de vader vals is beschuldigd. Dan duurt het opnieuw drie maanden voordat het Schiedamse meisje weer terug mag naar haar ouders.

Niet getraind
De beschuldigingen aan het adres van de vaders zijn gebaseerd op de poppenmethode. In theorie kunnen de poppen helpen om incest of ander seksueel misbruik op te sporen. Maar de Bolderkar gebruikt de poppen verkeerd. De orthopedagoog was niet opgeleid om de methode in te zetten. Met alle gevolgen van dien.

De fout van de Bolderkar komt pas aan het licht tijdens de strafzaken tegen de vaders. De vader van Elise, Eric Watts, wordt zowel door de rechtbank als in hoger beroep door het gerechtshof vrijgesproken. De zaken tegen de andere dertien vaders worden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. Eric Watts vlucht direct na zijn vrijlating naar Engeland. Dochter Elise groeide uiteindelijk op bij zijn broer en schoonzus.

Nasleep
De Bolderkaraffaire blijft ook jaren later nog de gemoederen bezig houden. In 2009 dient Elise een schadeclaim in. Ze eist genoegdoening omdat ze zwaar is getraumatiseerd door de zaak. Ze belandde als kind van de een op de andere dag in een kindertehuis. Ook was ze in een keer haar vader kwijt. Watts wil vooral excuses van de Nederlandse Staat en van de Bolderkar zelf.

Watts krijgt een schadevergoeding van zo’n 10.000 euro en een persoonlijk gesprek met een bestuurslid van Trivium, de opvolger van de Bolderkar. Maar excuses ontvangt ze niet. Het bestuurslid vindt dat de Bolderkar toch in het belang van het kind heeft gehandeld.